Skrzyp polny – właściwości, zastosowanie i najlepszy czas zbiorów

Skrzyp polny to niepozorna roślina, która rośnie na polach i łąkach, a mimo to ma liczne właściwości zdrowotne. Stosowany jest głównie w celu wspomagania pracy układu moczowego, a także w celu wzmocnienia skóry, włosów i paznokci. Można go przyjmować w formie naparu, a także przygotować okłady czy ocet.

Właściwości skrzypu polnego

Skrzyp polny charakteryzuje się wysoką zawartością cennych związków aktywnych, przede wszystkim krzemionki, ale także innych składników korzystnych dla zdrowia, takich jak:

• alkaloidy
• saponiny
• flawonoidy
• kwasy organiczne
• witamina C
• potas, wapń, mangan, kobalt, fosfor, siarka
• białko

Jedną z najważniejszych właściwości skrzypu jest jego korzystny wpływ na układ moczowy. Roślina ta działa moczopędnie, co czyni ją pomocną w leczeniu infekcji dróg moczowych oraz kamicy nerkowej. Skrzyp wykazuje również działanie przeciwzapalne, hamując syntezę cytokin prozapalnych. Dzięki temu może łagodzić stany zapalne, zarówno w drogach moczowych, jak i w przypadkach zapalenia dziąseł (w formie płukanki).

Skrzyp polny, będący bogatym źródłem krzemu, wpływa na poprawę wyglądu skóry, włosów i paznokci. Krzem przyczynia się także do wzmocnienia struktur łącznotkankowych, w tym naczyń krwionośnych. Ponadto skrzyp pomaga w ograniczeniu demineralizacji kości i przyspiesza gojenie ran. Skrzyp usprawnia procesy krzepnięcia krwi, co może być pomocne w przypadku obfitych krwawień miesięcznych oraz w leczeniu krwawienia z wrzodami żołądka.

Badania in vitro wskazują, że ekstrakt ze skrzypu może hamować namnażanie komórek nowotworowych, a także wykazuje właściwości obniżające poziom glukozy we krwi, co sugeruje jego potencjalne działanie hipoglikemizujące.

Czas zbiorów i suszenie

Skrzyp najlepiej zbierać od czerwca do września, jednak najbardziej wartościowy jest w okresie od połowy lipca do końca sierpnia, kiedy zawiera najwięcej cennej krzemionki. Do celów leczniczych wykorzystuje się całe pędy, które należy ścinać 10-15 cm nad ziemią. Suszyć je należy w zacienionym, suchym miejscu, w temperaturze nieprzekraczającej 35-40 stopni Celsjusza.

Receptury ze skrzypu

Najczęściej skrzyp spożywa się w formie naparu. W tym celu należy zalać łyżkę suszonego ziela szklanką wrzącej wody, zaparzać przez około 15 minut, a potem przecedzić. Napar można pić 3 razy dziennie.

Można także używać naparu jako płukanki do jamy ustnej lub przygotować okłady na trudno gojące się rany.

Dla silniejszego działania warto przygotować odwar ze skrzypu. Pięć łyżek ziela należy zalać litrem wody i gotować na wolnym ogniu przez 30 minut. Po przestudzeniu i przecedzeniu, nasączonym odwarem należy przemywać rany lub stosować go jako tonik na cerę naczynkową oraz płukankę do włosów.

Można również przygotować leczniczy sok ze skrzypu, który doskonale uzupełnia poziom krzemu w organizmie.

Przeciwwskazania

Picie naparu ze skrzypu polnego odradza się kobietom w ciąży i karmiącym piersią. Ponadto roślina zawiera tzw. antywitaminę B1, dlatego jej stosowanie nie jest zalecane w przypadku awitaminozy B1. Przy dłuższym stosowaniu naparów warto również suplementować witaminę B1.

Ze względu na działanie moczopędne, długotrwałe picie naparów ze skrzypu może prowadzić do utraty potasu z organizmu, dlatego warto regularnie kontrolować poziom potasu we krwi.